Het ligt eigenlijk voor de hand. Het had al veel langer duidelijk moeten zijn. En toch heb ik pas vandaag beseft waar de regering-Jambon met Vlaanderen écht naartoe wil. Ze zegt wel dat ze een voorbeeld wil nemen aan de Noord-Europese landen, maar dat is maar een afleidingsmanoeuvre om de linkse medemens bezig te houden. In werkelijkheid willen Bart De Wever en zijn vrienden Vlaanderen omvormen tot een land naar het voorbeeld van de landen die écht goed bezig zijn in Europa: Griekenland, Italië en het Verenigd Koninkrijk.
In werkelijkheid willen ze Vlaanderen omvormen naar het voorbeeld van de landen die écht goed bezig zijn in Europa: Griekenland, Italië en het Verenigd Koninkrijk.
Het is reeds lang geweten dat De Wever dweept met de staatslieden uit de Grieks-Romeinse periode. En ook de voorkeur van rechtsere partijen voor het Angelsaksisch model is bezwaarlijk een geheim te noemen. En geef hen eens ongelijk: het gaat hier over landen die stuk voor stuk ooit het centrum waren van een groot wereldrijk. Landen met een rijk verleden en diepgewortelde tradities die met trots worden verdergezet, hoe belachelijk ze soms ook mogen zijn. Landen ook die ooit, lang geleden, de meest democratische van Europa genoemd konden worden. En wat is er nu belangrijker dan een roemrijk verleden?
Een verleden geeft je gezag, recht van spreken. Het geeft je bevoorrechte posities in de geschiedenis en in de wereldorde. Het is ook goed voor het toerisme, en dat zorgt dan weer voor jobs, jobs, jobs.
Kortom, we moeten dus een land worden met een verleden. En laat dat nu net zijn waar deze regering zich voor de volle honderd percent voor inzet.
De eerste stap was het aan boord houden van CD&V in de coalitie. Een betere vertegenwoordiging van het verleden is er in de Vlaamse politiek immers niet te vinden.
De volgende stap is het cultuurbeleid. We focussen op het onderhouden van ons erfgoed, investeren zwaar in Vlaamse Meesters – met andere woorden, in kunst die er al is – en bouwen nieuwe musea, waar we de glorie van weleer nóg beter kunnen beleven – net als in Griekenland.
Net als Griekenland beseffen we dat het niet nodig is om ook in het heden een rol van betekenis te spelen. Een verleden is ruimschoots voldoende om een succesvolle natie te zijn.
Aan de hand van deze kunst uit het verleden definiëren we onze Vlaamse identiteit. Door die zorgvuldig te betonneren in een Vlaamse canon vermijden we dat er toch nog vernieuwing zou binnensluipen.
Aan de hand van deze kunst uit het verleden definiëren we onze Vlaamse identiteit. Door die zorgvuldig te betonneren in een Vlaamse canon vermijden we dat er toch nog vernieuwing zou binnensluipen. Om helemaal zeker te zijn, houden we ook vreemdelingen zoveel mogelijk buiten. Zij hebben tenslotte zelf een verleden en hoeven zich niet met dat van ons in te laten.
Investeren in verkeersveiligheid of openbaar vervoer is nergens voor nodig – dat bewijzen Griekenland en Italië, waar de boel toch ook blijft draaien zonder.
Maar ook het klimaatbeleid van deze regering – en de vorige – is ingenieus in elkaar gestoken om onze zuiderse voorbeeldlanden zoveel mogelijk te benaderen. Toeristen houden immers van zon, hitte en stranden. Door zo weinig mogelijk te doen aan de opwarming van de aarde, worden onze zomers steeds zonniger en heter. Als we nog een tijdje dapper blijven aanmodderen, zal de zeespiegel stijgen waardoor onze kustlijn gevoelig langer zal worden. Bovendien zal Brugge overspoeld worden door zeewater en zodoende haar rol als Venetië van het Noorden eindelijk ten volle kunnen vervullen.
Als we nog een tijdje dapper blijven aanmodderen, zal de zeespiegel stijgen waardoor onze kustlijn gevoelig langer zal worden.
Door nauwkeurig te definiëren wat de media wel en niet nog mogen brengen, wordt ook ons medialandschap op Italiaanse leest geschoeid.
Onze staatsschuld is weliswaar nog niet zo groot als die van Griekenland, dat blijft dus nog een werkpuntje, maar vanuit de voormalige federale regering hebben de coalitiepartners alvast erg hun best gedaan om een groot gat achter te laten in de begroting. Door die regering vervolgens te laten vallen en de formatiegesprekken tot in den treure te laten aanslepen, vermijden ze dat bepaalde linkse onverlaten daar nog iets aan zouden kunnen doen.
De Vlaamse onafhankelijkheid wordt een abrupte no-deal Vlexit waar Boris Johnson alleen maar van kan dromen.
Een federale regering is sowieso eerder een middel dan een doel – als het aan Jambon & co ligt, wordt Vlaanderen best zo snel mogelijk onafhankelijk. En dat brengt ons bij de rol van het Verenigd Koninkrijk als voorbeeldland. De Vlaamse onafhankelijkheid wordt een abrupte no-deal Vlexit waar Boris Johnson alleen maar van kan dromen: van artikel 50 en de bijhorende onderhandelingen is geen sprake – dat is voor lidstaten die uit de Unie stappen. Vlaanderen is geen lidstaat en kan dus ook artikel 50 niet inroepen. Direct en zonder pardon uit de Unie dus. Een recept voor ongeëvenaard succes als nieuwe natie.
Ik geef het toe: ik had het zo ingenieus niet kunnen bedenken. Bart De Wever is en blijft een meesterstrateeg.
Men heeft mij erop gewezen dat mijn vorige post niet echt constructief was, dat hij beledigend was en beneden mijn niveau. Men heeft dat voor alle duidelijkheid op een vriendelijke en beschaafde manier gedaan, waarvoor dank. Ik wil hier graag even op reageren.
Constructief?
Men heeft mij erop gewezen dat mijn vorige post niet echt constructief was, dat hij beledigend was en beneden mijn niveau.
Was mijn post constructief? Nee, dat kan ik niet beweren. Heb ik er iets mee bereikt? Nee, waarschijnlijk niet. Dat was ook niet de bedoeling. Had ik mijn post dan beter niet gepubliceerd? Misschien, ik weet het niet. Tot nader order ben ik een blogger en geen politicus, en ik probeer in mijn blog ook iets van mezelf te stoppen. Die avond was dat het loodzware gevoel dat ik overhield na de verkiezingsdag.
Beneden mijn niveau? Dat zou kunnen – ik laat het aan anderen over om te beoordelen wat “mijn niveau” is. Het zal duidelijk zijn dat ik deze post niet eerst geschreven, de dag daarna herschreven en dag dáárna nog eens herlezen heb, zoals ik gewoonlijk doe. Dat deze post ingegeven was door de teleurstelling van het moment. En ik heb in elk geval reacties van hoger niveau zien passeren, zoals die van David Dessers (Groen) of Seppe De Meulder (PVDA). Tot daar wil ik zonder problemen meegaan in de kritiek.
Beledigend?
Was mijn post beledigend? Daar wil ik toch wat dieper op ingaan.
Voor de duidelijkheid: ik heb niet gezegd – noch bedoeld – dat bijna de helft van de Vlamingen xenofobe egoïsten zijn – dat weiger ik te geloven.
Voor de duidelijkheid: ik heb niet gezegd – noch bedoeld – dat bijna de helft van de Vlamingen xenofobe egoïsten zijn – dat weiger ik te geloven. Ik geloof zelfs niet dat alle leden van de N-VA xenofoob zijn. Wat ik gezegd heb, is dat bijna de helft van de Vlamingen gestemd hebben voor “xenofobe, egoïstische, deels racistische partijen die bovendien de opwarming van de aarde niet als een dringend probleem beschouwen.”
Dat zijn niet zomaar wat scheldwoorden die ik uit mijn duim gezogen heb uit frustratie. Ik kan dit wel degelijk onderbouwen met argumenten.
Xenofobie
Om te beginnen was er de campagne van N-VA rond het migratiepact. Die beschouw ik toch wel als xenofoob. De campagne werd snel offline gehaald, maar ze is toch maar eerst online gezet. Vlaams Belang kwam vervolgens met een gelijkaardige campagne.
Er waren ook de tweets en andere communicatie van Theo Francken, herinner u bijvoorbeeld de hashtag #opkuisen die hij gebruikte i.v.m. de vluchtelingen in het Maximiliaanpark. Dat is een respectloze, op zijn minst aan racisme grenzende manier van communiceren over mensen. Niet alle N-VA’ers communiceren op die manier, maar aangezien de voorzitter hem steeds blijft steunen, kan ik enkel concluderen dat dit in lijn is met de partijstandpunten. En dat de N-VA dus een xenofobe partij is.
En dat ging dan nog enkel over de stijl – veel belangrijker zijn natuurlijk de inhoud en het beleid. Toen Theo Francken het aantal asielaanvragen kunstmatig beperkte tot 50 per dag, ontzegde hij mensen willens en wetens een fundamenteel recht, het recht om asiel aan te vragen, en schond hij dus Artikel 14 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM).
Wanneer het aantal asielaanvragen per dag daalt, wordt dat zonder meer als goed nieuws gecommuniceerd. De vraag hoe dat komt, wordt niet gesteld. Het maakt niet uit voor de N-VA – als ze niet hier zijn, is dat goed nieuws. Dat noem ik xenofoob en egoïstisch.
Wanneer het aantal asielaanvragen per dag daalt, wordt dat zonder meer als goed nieuws gecommuniceerd. De vraag hoe dat komt, wordt niet gesteld. Zijn er minder mensen die reden hebben om asiel aan te vragen? Vragen ze nu elders asiel aan? Verdwijnen ze gewoon in de illegaliteit? Of geraken ze niet meer hier door de strengere grensbewaking, zodat ze nu in mensonterende omstandigheden moeten zien te overleven ergens buiten de EU en hun fundamenteel recht om asiel aan te vragen niet meer kunnen uitoefenen? Het maakt niet uit voor de N-VA – als ze niet hier zijn, is dat goed nieuws. Dat noem ik xenofoob en egoïstisch.
En dan zijn er nog de herhaaldelijke oproepen van Francken aan NGO’s om vooral geen verdrinkende vluchtelingen meer te redden omdat er daardoor nog meer zouden komen. Dat is niet alleen niet bewezen – het is ook geen reden. Artikel 3 van de UVRM zegt dat iedereen recht heeft op leven, en Artikel 2 zegt dat mensenrechten voor iedereen gelden, ongeacht hun land van herkomst en de status van dat land. Beslissen om iemand niet te redden omdat dat nadelig is voor je eigen situatie, zou dus geen optie mogen zijn.
Klimaat
De redenering van Bart De Wever is even absurd als zeggen: “Ik ben tot nu toe nooit gestorven, dus vandaag zal ik ook wel niet sterven,” en vervolgens te voet de E40 oversteken.
Dat de N-VA niet bepaald staat voor een efficiënt klimaatbeleid, heb ik in deze post al uitgebreid beargumenteerd. Het komt erop neer dat de redenering van Bart De Wever – we zijn in het verleden alle problemen te boven gekomen dus dat zal nu ook gebeuren – even absurd is als zeggen: “Ik ben tot nu toe nooit gestorven, dus vandaag zal ik ook wel niet sterven,” en vervolgens te voet de E40 oversteken.
De enige Vlaamse partijen die volgens Climate Action Network Europe nog slechter scoren qua klimaatbeleid zijn CD&V en – u raadt het al – Vlaams Belang.
Racisme
Echt zuiver racisme komt bij N-VA misschien niet echt vaak voor, al vind ik dat de communicatie van Theo Francken vaak grenst aan racisme. De banden die er waren met een organisatie als Schild en Vrienden tonen dat de partij niet vrij was van enig racisme, maar de personen in kwestie zijn door de partijtop wel snel verwijderd. Wat Vlaams Belang betreft, is er geen twijfel: Dries Van Langenhove was één van hun lijsttrekkers, en voor verdere argumentatie verwijs ik u graag door naar Joël De Ceulaer in De Morgen.
Egoïsme
Ten slotte het woord egoïstisch. Dat is gemakkelijk. Mensen aan hun lot overlaten in overbevolkte kampen of laten verdrinken in de Middellandse zee omdat je bang bent anders teveel van je eigen welvaart te moeten delen – dat is egoïstisch. Weigeren je levensstijl aan te passen om de aarde leefbaar te houden voor de mensen die na ons komen, is dat ook.
Beschaving
Het gaat hier om de partij wiens voorzitter zijn tegenstanders niet alleen publiekelijk uitscheldt voor dreumes of paljas, maar hen soms zelfs dood wenst. Als je achter zo iemand aanloopt, moet je zelf ook tegen een belediging kunnen.
Als ik de N-VA of haar leden beledigd heb door deze analyse, dan wil ik mij daar bij deze absoluut niet voor verontschuldigen. Het gaat hier om de partij wiens voorzitter zijn tegenstanders niet alleen publiekelijk uitscheldt voor dreumes of paljas, maar hen soms zelfs dood wenst. Als je achter zo iemand aanloopt, moet je zelf ook tegen een belediging kunnen.
Wat betreft de kiezers – er kunnen veel redenen zijn waarom iemand op Vlaams Belang of N-VA stemt. Er kunnen allerlei legitieme bezorgdheden aan de basis liggen. Daarom ben je nog geen xenofobe klimaatontkenner. Maar ik heb hierboven niets verteld dat niet algemeen geweten is – als je dit allemaal weet en toch op één van deze partijen stemt, dan betekent dat wel dat je die bezorgdheden blijkbaar belangrijk genoeg vindt om xenofobie en gebrek aan klimaatbeleid erbij te nemen.
Hoe moeten migranten, vluchtelingen, Franstaligen, klimaatspijbelaars in ons land zich voelen na deze verkiezingsuitslag? Zouden zij ook niet beledigd zijn?
Mijn uitspraak dat ik mij schaamde om Vlaming te zijn, kan misschien als beledigend ervaren worden door sommigen – daar kan ik inkomen. Maar hoe moeten migranten, vluchtelingen, Franstaligen, klimaatspijbelaars in ons land zich voelen na deze verkiezingsuitslag? Zouden zij ook niet beledigd zijn? Doe ik dan iets verkeerd als ik even wil benadrukken dat niet álle Vlamingen hierachter staan?
Dat N-VA niet goed scoort op het vlak van beschaving, dat zei ik voor de verkiezingen ook al. Toen was er niemand beledigd omdat er toen natuurlijk niemand diezelfde dag net voor de N-VA gestemd had. Maar dat was toen al mijn mening, en ik zie niet in waarom die na de verkiezingen veranderd zou moeten zijn. Mensen beledigen was nooit mijn bedoeling, maar als dat toch gebeurd is, vind ik dat geen reden om mijn mening te herzien.
De Vlaamse identiteit
Wat is die Vlaamse identiteit, als een groot deel van de Vlamingen op partijen stemt waar een ander groot deel koude rillingen van krijgt?
Tenslotte blijf ik ook achter mijn vraag over de Vlaamse identiteit staan, die velen zo belangrijk schijnen te vinden. Wat is die Vlaamse identiteit, als een groot deel van de Vlamingen op partijen stemt waar een ander groot deel koude rillingen van krijgt? Dat is een oprechte vraag die ik bij deze wil stellen aan iedereen die de Vlaamse identiteit hoog op zijn of haar prioriteitenlijst heeft staan. Ik verwelkom hun antwoorden.
Constructief
Ik heb deze post geschreven omdat ik kritiek van lezers niet zomaar wil negeren, en omdat ik duidelijk wil maken dat ik niet zomaar ben beginnen schelden omdat mijn favoriete partij niet de verwachte score heeft gehaald. Het kan zijn dat ik geen goeie verliezer ben, maar het ging mij niet zozeer om de zeer beperkte winst van Groen, wel om de overwinning van (extreem-)rechts.
Dit gezegd zijnde, zou ik nu graag weer overschakelen op het schrijven van min of meer constructieve dingen. Mensen met de vinger wijzen heeft immers geen zin. Wat alle andere partijen en hun sympathisanten nu te doen staat, is proberen de bezorgdheden van de N-VA- en VB-stemmers zo goed mogelijk te begrijpen, zodat we er een antwoord op kunnen bieden waarbij het klimaat en de mensenrechten niet in het gedrang komen. Alleen zo geraken we over vijf jaar aan betere scores, en op lange termijn aan een betere wereld.
Aujourd’hui je veux m’excuser sincèrement pour la communauté dont je fais partie. Les votes ne sont pas encore tous comptés, mais il est clair qu’aujourd’hui, presque la moitié des Flamands a voté pour des partis xénophobes, égoïstes, partiellement racistes, et qui en plus ne considèrent pas le réchauffement climatique comme un problème urgent.
Et pourquoi?
Pour préserver l’identité flamande?
Mais c’est quoi l’identité flamande? Apparemment la moitié des Flamands ne trouve pas qu’il faut changer notre style de vivre pourque les gens qui viennent après nous puissent aussi vivre d’une façon confortable. En plus, elle trouve qu’il n’est pas nécessaire d’aider les gens qui sont forcés de s’enfuir des pays qui sont en guerre, même si les Droits de l’Homme nous en obligent. Elle trouve que nous, les Flamands, sommes plus importants que les autres. Et qu’on n’a pas besoin de vous, les Wallons.
Si c’est ça, l’identité flamande, eh bien je n’en veux pas.
Si c’est ça, l’identité flamande, eh bien je n’en veux pas.
Mais heureusement ce n’est pas le cas. Parce que l’autre moitié a voté pour d’autres partis. Des partis qui respectent les Droits de l’Homme et qui, au moins en théorie, trouvent qu’il faut traiter tous les gens de façon humaine. Certains de ces partis trouvent même qu’il faut faire tout ce qu’on peut pour arrêter le réchauffement climatique.
Aujourd’hui j’ai honte d’être Flamand.
On n’est donc pas du tout d’accord entre nous, les Flamands. L’identité flamande, ça n’existe pas. Pas aujourd’hui.
Aujourd’hui j’ai honte d’être Flamand.
C’est pour ça qu’aujourd’hui je commence à écrire mon texte en français. Il est possible qu’il contient quelques erreurs linguïstiques, mais elles ne seront sans doute pas si graves que l’erreur que la Flandre a faite aujourd’hui.
Et si, bien sûr qu’on a besoin de vous. On a besoin de vous pour sauvegarder la civilisation dans notre pays. Pour penser aux autres et au climat.
Je vous souhaite bonne chance.
Beste Waalse vrienden,
Vandaag wil ik mij vanuit de grond van mijn hart verontschuldigen voor de gemeenschap waarvan ik deel uitmaak. De stemmen zijn nog niet allemaal geteld maar het is duidelijk dat vandaag bijna de helft van de Vlamingen gestemd heeft voor xenofobe, egoïstische, deels racistische partijen die bovendien de opwarming van de aarde niet als een dringend probleem beschouwen.
En waarom?
Om de Vlaamse identiteit te bewaren?
Maar wat is dat, de Vlaamse identiteit? Blijkbaar vindt de helft van de Vlamingen niet dat we onze levensstijl moeten aanpassen zodat de mensen die na ons komen ook nog op een comfortabele manier kunnen leven. Bovendien vinden ze het niet nodig om mensen te helpen die noodgedwongen wegvluchten uit landen in oorlog, zelfs als de Rechten van de Mens ons daartoe verplichten. Ze vinden dat wij, Vlamingen, belangrijker zijn dan de anderen. En dat we jullie, de Walen, niet nodig hebben.
Als dit de Vlaamse identiteit is, dan wil ik ze niet.
Als dit de Vlaamse identiteit is, dan wil ik ze niet.
Maar gelukkig is dat niet zo. Want de andere helft heeft gestemd voor andere partijen. Partijen die de Mensenrechten respecteren en die, op zijn minst in theorie, vinden dat alle mensen op een menselijke manier behandeld moeten worden. Sommige van die partijen vinden zelfs dat we moeten doen wat we kunnen om de opwarming van de aarde te stoppen.
Vandaag ben ik beschaamd om een Vlaming te zijn.
We zijn het dus helemaal niet met elkaar eens, wij Vlamingen. De Vlaamse identiteit, dat bestaat niet. Niet vandaag.
Vandaag ben ik beschaamd om een Vlaming te zijn.
Daarom ben ik vandaag mijn tekst begonnen met een Franse versie. Het zou kunnen dat er wat taalkundige fouten in staan, maar die zullen nooit zo erg zijn als de fout die Vlaanderen vandaag gemaakt heeft.
En ja, natuurlijk hebben we jullie nodig. We hebben jullie nodig om te beschaving in ons land te bewaren. Om aan de anderen te denken, en aan het klimaat.
Bij deze ben ik zo vrij om u mijn bescheiden mening te geven over welke partijen onze stemmen het meest verdienen. Ik heb alle mogelijkheden waar ik enigszins iets over weet gerangschikt in volgorde. Sommige kleine partijen ontbreken dus.
Thema’s
Je hoort vaak dat de drie belangrijkste thema’s voor deze verkiezingen klimaat, migratie en koopkracht zijn. Dat zijn inderdaad belangrijke thema’s, maar ik wil toch even de prioriteiten duidelijk stellen.
Het migratiethema gaat over hoeveel mensen we willen binnenlaten in Europa, over welke mensen we dan willen binnenlaten, en over wat we met de anderen doen. Dat is een belangrijke vraag gezien er meer vluchtelingen aan onze grenzen staan dan vroeger. De meeste, zoniet alle partijen zijn het erover eens dat de beste oplossing zou zijn als de mensen in kwestie geen reden meer hebben om te vluchten. Maar laat er geen twijfel over bestaan: klimaatopwarming zal voor nog veel meer vluchtelingen zorgen. Dat is nu al het geval voor de Syrische vluchtelingen, die vluchten voor een oorlog die mee veroorzaakt is door klimaatopwarming, en het zal enkel verergeren. Partijen die zeggen dat het migratievraagstuk belangrijker is dan klimaatopwarming, maken dus zichzelf en hun kiezers iets wijs.
Partijen die zeggen dat het migratievraagstuk belangrijker is dan klimaatopwarming, maken dus zichzelf en hun kiezers iets wijs. Hetzelfde geldt voor koopkracht.
Hetzelfde geldt voor koopkracht. We kunnen nog een aantal jaren kiezen voor meer koopkracht ten koste van het klimaat, maar op lange termijn zal klimaatopwarming nefast zijn voor onze koopkracht, zoals ik in deze post al in meer detail vertelde.
Van deze drie thema’s is klimaatopwarming dus het belangrijkste. Omdat het ons persoonlijk comfort zal aantasten, maar ook omdat het overal in de wereld voor dood en ellende zal zorgen, en voor meer gewapende conflicten zoals dat in Syrië.
Ik wil toch graag een vierde thema toevoegen, iets waar ik me persoonlijk meer zorgen over maak dan over koopkracht en migratie: het behoud van onze beschaving.
Maar ik wil toch graag een vierde thema toevoegen, iets waar ik me persoonlijk meer zorgen over maak dan over koopkracht en migratie: het behoud van onze beschaving. Daarmee bedoel ik de manier waarop onze staten georganiseerd zijn (democratie, rechtsstaat, scheiding der machten, persvrijheid) en de minimumstandaarden die we onszelf opleggen in onze omgang met andere mensen (de Rechten van de Mens en van het Kind). Deze basisprincipes, waar onze voorouders voor gevochten hebben, zijn de structuur waarop ons welvarend en vreedzaam bestaan hier in het Westen gebaseerd is. Deze worden meer en meer aangetast door populistische leiders, of door leiders in het algemeen wanneer het gaat om het beschermen van onze welvaart tegen vluchtelingen en andere migranten. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe onaanvaardbaar ik dit vind. Ons hele systeem is gebaseerd op deze principes, en het uithollen ervan zal ook ons systeem uithollen, en de welvaart en vrede wereldwijd ernstig doen afnemen.
Beleidsniveaus
Uw federale stem is minstens even bepalend voor het Europees beleid als uw Europese stem.
We stemmen zondag natuurlijk voor drie verschillende parlementen. Het Vlaams parlement, de Federale Kamer, en het Europees parlement. Ik zou u dus driemaal verschillend advies kunnen geven, maar volgens mij is dat niet nodig. Klimaat en beschaving zijn thema’s op alle niveaus, en dat geldt in mindere mate ook voor migratie en koopkracht. Bovendien, zoals Andreas Nuyts in deze tekst uitlegt, is uw federale stem minstens even bepalend voor het Europees beleid als uw Europese stem.
Mijn top 8
Ik zou mijn top-8 achterstevoren kunnen geven om de spanning erin te houden, zoals typisch op de radio gedaan wordt, maar laten we wel wezen – u weet natuurlijk al lang wie op nr. 1 staat. Dus ik zal gewoon bovenaan beginnen – dan hoeft u ook niet tot het einde verder te lezen als u daar geen zin in hebt.
Groen
PVDA
sp.a
Open VLD
CD&V
Blanco
Vlaams Belang
N-VA
1. Groen
Groen is naar mijn mening de beste garantie op een ambitieus klimaatbeleid. Het klimaat neemt een belangrijke plaats in in het programma van Groen, en dat wordt vergezeld van heel wat maatregelen die ervoor zorgen dat het klimaatbeleid mensen niet verarmt.
Van alle Vlaamse Partijen krijgt Groen de beste score in het document “DEFENDERS, DELAYERS, DINOSAURS – Ranking of EU political groups & national parties on climate change” van Climate Action Network (CAN) Europe. In dit document werd gekeken naar het stemgedrag van de Europese parlementsleden van elke partij. De beste Belgische score gaat naar Ecolo, dat deel uitmaakt van dezelfde kamerfractie. Op Europees niveau behoren beide partijen tot de fractie Greens-European Free Alliance (Greens/EFA), die ook daar de beste score krijgt.
Groen hecht ook veel belang aan mensenrechten, en vertrekt dan ook daarvan in haar voorgestelde migratiemaatregelen. Mensen en hun internationaal vastgelegde rechten primeren. Zo wordt het recht om asiel aan te vragen gegarandeerd zonder dat mensen daarvoor gevaarlijke en illegale tochten over de Middellandse Zee moeten maken. Dat is niet hetzelfde als open grenzen: iedereen kan asiel aanvragen, maar het kan natuurlijk nog steeds geweigerd worden.
2. PVDA
Ik doe niet mee aan de redenering dat de PVDA, omdat het de meest linkse partij is, wel extreemlinks moet zijn, en dat extreemlinks om symmetrieredenen even erg is als extreemrechts. Dat slaat nergens op. Het woord ‘extreemlinks’ kan je voor mijn part definiëren zoals je wil, maar de PVDA is op geen enkele manier te vergelijken met het Vlaams Belang. Vlaams Belang wil mensen discrimineren op basis van hun afkomst, PVDA wil net helemaal niemand discrimineren maar zorgen dat iedereen menswaardig kan leven.
De PVDA is in mijn ogen een zeer respectabele partij. Meer dan Groen durft deze partij ons huidige maatschappijmodel in vraag stellen en drastische maatregelen voorstellen. De partij heeft een zeer uitgebreid en onderbouwd programma, waarin het klimaat veel aandacht krijgt, met meer focus op het bestrijden van armoede dan bij Groen. Ook de PVDA stelt de mensenrechten centraal in de omgang met vluchtelingen en migranten.
Maar het probleem is dat PVDA te klein is. De partij haalt mogelijk de kiesdrempel niet, of zal in elk geval niet groot genoeg zijn om zwaar op het beleid te kunnen wegen. Peter Mertens zegt ook zelf dat zijn partij nog niet klaar is voor een regeringsdeelname.
Dat is toch geen redenering, zult u zeggen. Een partij kan niet groeien als we er niet op stemmen omdat ze te klein is. U hebt gelijk. Normaal zou ik zeggen, stem gerust op de PVDA. Maak deze partij geleidelijk groter tot ze over vijftien, twintig jaar wel op het beleid kan wegen. Sterker nog, ik stemde al op Groen toen de partij vocht met de kiesdrempel. Net omdat ik dit geen redenering vond, en omdat ik het belangrijk vond dat Groen de kiesdrempel haalde.
Ik wens de PVDA alle stemmen toe die ze kan krijgen, ik hoop in elk geval dat ze overal de kiesdrempel haalt. Maar het klimaat kan niet meer wachten, we moeten nú in actie schieten, en tenzij er op 26 mei een mirakel gebeurt, zal de PVDA daar de komende vijf jaar weinig toe kunnen bijdragen.
Dat is niet eerlijk, dat besef ik, maar het klimaat redden is voor mij belangrijker dan het eerlijk behandelen van onze politici. De kiesdrempel vind ik op zich een oneerlijke maatregel, maar de beste manier om ervanaf te geraken is te stemmen op een partij die ertegen is, maar die wél de kiesdrempel haalt. En zo komen we weer bij Groen.
De PVDA komt niet voor in het CAN-document omdat ze geen Europarlementariërs heeft.
3. sp.a
Net als Groen wordt sp.a door CAN ingedeeld bij de “Defenders”, wat betekent dat ze “vechten om Europese burgers te beschermen tegen klimaatverandering.” Ook sp.a geeft de strijd tegen klimaatopwarming een prominente plaats in haar programma, net als de strijd tegen armoede. Alleen liggen de prioriteiten omgekeerd. Jinnih Beels zei het letterlijk: “Wij willen eerst de mensen doen groeien, en daarna de bomen.” Dat is heel nobel en begrijpelijk, maar volgens mij is het geen goed idee. Als we eerst alle armoede willen oplossen voor we aan het klimaat beginnen, komen we te laat. En dat zal op lange termijn alleen meer armoede veroorzaken.
Ik had oorspronkelijk ook echt het gevoel dat Open VLD te verkiezen was boven sp.a, onder andere omdat sp.a-leden allemaal iets anders zeggen, terwijl Open VLD vaak in de media kwam met voorstellen die het klimaat ten goede moeten komen. Maar verder onderzoek gaf mij ongelijk.
Om te beginnen wordt Open VLD, alsook de Europese fractie ALDE waartoe ze behoort, door CAN ingedeeld bij de “Delayers”, “who believe in the need for climate action, but do not act with the required urgency.” Minder goeie punten dan de socialisten dus.
In het programma van Open VLD staan weliswaar een aantal interessante klimaatvoorstellen, zoals de klimaatbegroting, “die transparant alle opbrengsten en kosten van onze klimaatinspanning in kaart brengt”, maar ze lijken uiteindelijk toch wat vaag en in allerijl bijeengesprokkeld. Verder moeten we toch ook in acht nemen dat de partij zich tot nu toe – hoewel ze al 20 jaar continu kon meeregeren – niet bepaald als klimaatpartij gemanifesteerd heeft.
Tenslotte heeft Open VLD het migratiebeleid van Theo Francken altijd gesteund (d.w.z. er werd misschien wel wat kritiek gegeven maar de steun aan de regering of aan Francken werd nooit opgezegd). Na het ontslag van Francken schafte Maggie De Block weliswaar de beperking van de asielaanvragen af, maar verder bleef het harde beleid, waarbij mensen zoveel mogelijk buiten Europa worden gehouden waar ze dan in mensonterende omstandigheden moeten zien te overleven, gewoon gehandhaafd.
5. CD&V
Dat laatste geldt ook voor CD&V, die ook deel uitmaakte van de regeringen Michel I en II. Verder wordt CD&V door CAN ingedeeld bij de “Dinosaurs”, “who have not yet grasped the need for action against climate change and prevent others from doing more.” Mensen die niet echt wakker liggen van het klimaat dus, en dat blijkt ook uit de communicatie van de partijtop, zoals ik in deze tekst besproken heb.
Ook de Europese Volkspartij (EVP) waarvan CD&V deel uitmaakt, wordt ingedeeld bij de Dinosaurs. Als we ook nog even opmerken dat ook de Fidesz-partij van de Hongaarse Viktor Orbán, en Forza Italia van Silvio Berlusconi tot de EVP behoren, begrijpt u ongetwijfeld waarom ik op federaal en Europees niveau al helemaal niet geneigd ben om voor CD&V te stemmen.
6. Blanco
Er wordt wel eens gezegd dat blanco stemmen naar de grootste partijen gaan, maar dat is niet letterlijk zo. Blanco stemmen worden gewoon niet meegeteld. Als er bijvoorbeeld in een gebied met 100.000 kiezers 10 zetels te verdelen zijn, heb je normaal ongeveer 10.000 stemmen nodig om aan een zetel te geraken. Als er nu 10.000 van deze kiezers blanco stemmen, blijven er nog maar 90.000 stemmen over en heb je dus aan 9.000 stemmen genoeg voor een zetel. (De exacte realiteit is wat complexer maar dat zou ons te ver drijven.)
Het komt wiskundig gezien op hetzelfde neer als zeggen dat een blanco stem verdeeld wordt over alle partijen volgens het aantal stemmen dat ze halen: als u blanco stemt, en er is een partij die 25% van de stemmen haalt, gaat 25% van uw stem naar die partij. Haalt een andere maar 10%, dan krijgt die slechts 10% van uw stem.
Blanco stemmen komt dus de grootste partij – lees: de N-VA – ten goede, maar natuurlijk veel minder dan effectief op die partij stemmen. Vandaar dus een welverdiende zesde plaats.
7. Vlaams Belang
Nee, ik vind niet echt dat Vlaams Belang uw stem meer verdient dan N-VA. Het is een partij vol racisten en klimaatontkenners (ze haalt de allerslechtste score in de CAN-analyse) waar ik verder niet te veel woorden aan vuil wil maken. Ze krijgt van mij de zevende plaats omdat ze vanwege het cordon sanitaire eigenlijk relatief weinig schade kan aanrichten. Zolang het cordon standhoudt – wat niet meer absoluut zeker is – vind ik een stem voor N-VA dus schadelijker dan één voor Vlaams Belang.
8. N-VA
Ik zei het al eerder: stem toch alstublieft niet op de N-VA. Ook deze partij wordt door CAN ingedeeld bij de Dinosaurs, al scoort ze iets minder slecht dan CD&V. Maar in tegenstelling tot de CD&V is de kans op een coalitie met klimaatvriendelijke partijen bij N-VA veel kleiner. Tenslotte vindt boegbeeld Jan Jambon het prima om België na de verkiezingen onbestuurbaar te maken, wat ook een effectief klimaatbeleid in de weg staat. Om deze redenen is een stem voor N-VA nefast voor het klimaat.
Ook op het vlak van beschaving scoort de N-VA slecht, getuige daarvan – ik haal maar één voorbeeld aan – de weinig respectvolle communicatie van Theo Francken over de asielzoekers voor wie hij lange tijd verantwoordelijk was. Ook voor dingen als mensenrechten en de Conventie van Genève heeft de partij niet al te veel respect.
Voeg daarbij dat N-VA wat mij betreft macht niet langer als een middel ziet om de wereld te verbeteren, maar als een doel op zich, en je weet genoeg.
Ziezo beste lezers, ik denk dat mijn standpunt duidelijk is. Ik wens u veel stemplezier komende zondag, en mogen de besten winnen.
Ik moet u iets bekennen, beste lezer. Iets waar ik niet fier op ben. Ik ben het nooit eens geweest in de standpunten van de N-VA, maar in de begindagen, toen de partij vanuit een underdogpositie steeds meer stemmen probeerde te winnen, had ik een zeker respect voor de partij, en voor haar voorzitter Bart De Wever.
Het draaide destijds allemaal om de Vlaamse zaak. Onafhankelijkheid als einddoel, en in afwachting daarvan zoveel mogelijk regionaliseren. Ik ben daar nooit zo’n voorstander van geweest, maar ik vond het een standpunt waar je wel respect voor kon hebben. Veel mensen zijn en waren wel voor onafhankelijkheid, en het was goed dat ze eindelijk bij een niet-racistische partij terechtkonden.
Bart De Wever leek in die tijd een ander soort politicus te zijn dan de meeste anderen. Ik vond hem zowaar integerder dan vele andere politici. Ik vrees dat ik me schromelijk vergist heb.
Ik had destijds de indruk dat Bart De Wever het oprecht goed voorhad met de mensen, en er oprecht van overtuigd was dat onafhankelijkheid de beste oplossing was, niet alleen voor ons, maar ook voor Wallonië.
Bart De Wever leek in die tijd een ander soort politicus te zijn dan de meeste anderen. Iemand die rechtuit zei waar hij voor stond en niet meedeed aan politieke spelletjes. Ik vond hem zowaar integerder dan vele andere politici.
Ik vrees dat ik me schromelijk vergist heb. Ik heb me, net als vele anderen, laten vangen door het imago dat de partij zorgvuldig creëerde voor zichzelf.
Macht
Naarmate de tijd vorderde en de partij groeide, verdween de communautaire agenda geleidelijk naar de achtergrond. De N-VA transformeerde zich naargelang het moment tot anti-migratiepartij, anti-PS-partij, begroting-in-evenwicht-partij, en klimaatstruisvogelpartij. Daarbij werd er systematisch gezocht naar wat het meeste stemmen opleverde, en werden mensen die toch niet op de N-VA konden stemmen als vijand en zondebok gebruikt: Franstalige Belgen, vluchtelingen, andere migranten, en tenslotte ook minderjarige klimaatactivisten.
Daarbij werd er systematisch gezocht naar wat het meeste stemmen opleverde, en werden mensen die toch niet op de N-VA konden stemmen als vijand en zondebok gebruikt.
De Wever is een meesterstrateeg – daar heeft niemand ooit aan getwijfeld – maar van integriteit blijkt hij helemaal niet zoveel last te hebben. Recent heeft hij in De Morgenzelf verteld waar het hem echt om te doen is: macht.
“Als kind droomde ik over een soort almacht. Geprojecteerd op historische figuren die tot het collectieve erfgoed zijn gaan behoren. […] Een volwassen man zal streven naar de macht die zich niet toont. Op het moment dat je macht moet tonen, heeft ze eigenlijk gefaald. Als je ze hebt, spreek je daar best gewoon niet over.”
Alle politici willen toch macht, zult u misschien zeggen. Dat klopt, maar als het goed is, is die macht een middel om bepaalde doelen te bereiken, om de maatschappij te verbeteren – tenminste in de ogen van de politicus in kwestie. Bij de N-VA lijkt het steeds meer een doel op zich.
Vlaanderen onafhankelijk
Dat van die Vlaamse onafhankelijkheid zal een groot deel van de N-VA zeker wel gemeend hebben, de partij is tenslotte gebouwd op de resten van de Volksunie. Maar het was ook een handige manier om aan stemmen te geraken – het gat in de markt als het ware. De enige concurrent was het Vlaams Belang, een partij die toen weliswaar veel stemmen haalde, maar door het cordon sanitaire weinig kon bereiken. Het was gemakkelijk om te zeggen: zij roepen wel maar realiseren niets, wij zullen het eindelijk waarmaken. Tegelijk was het erg handig om op de Walen te schieten – je maakt je er populair mee bij een deel van de Vlamingen, en Waalse stemmen kan je sowieso toch niet krijgen in Vlaanderen.
Migratie
Niet alleen de migranten zelf moesten eraan geloven, maar ook de rechters die hen tussendoor al eens gelijk gaven, de NGO’s die weigerden hen te laten verdrinken in de Middellandse zee, de Conventie van Genève en de Rechten van de Mens.
Toen de mensen weer even genoeg hadden van al dat communautaire gedoe, werd hetzelfde principe toegepast op een streng migratiebeleid. Opnieuw was de enige echte concurrent het Vlaams Belang, opnieuw was er een gemakkelijke zondebok die zelf weinig in de pap te brokken had. Maar dit was veel minder onschuldig. Het discours werd steeds harder – niet alleen de migranten zelf moesten eraan geloven, maar ook de rechters die hen tussendoor al eens gelijk gaven, de NGO’s die weigerden hen te laten verdrinken in de Middellandse zee, de Conventie van Genève en de Rechten van de Mens.
En waarom? Macht.
En het is niet alleen het discours – ook het beleid volgde, zij het op een afstand. Toen Theo Francken besliste het aantal asielaanvragen te beperken tot 60 per dag, koos hij er bewust voor om elke dag tientallen mensen een basisrecht – het aanvragen van asiel – te ontnemen. En dat is maar één voorbeeld.
Het gat in de begroting
Een ander stokpaardje – simultaan met het anti-migratiestandpunt – was de begroting in evenwicht. Voor één keer een standpunt waar ik het mee eens was. Het liet toe om zich af te zetten tegen alle linkse partijen, maar vooral om de PS en Elio Di Rupo te promoveren tot vijand nummer 1. Ik weet nog dat ik bij het aantreden van Michel I dacht: “Ze zullen wel op de foute dingen besparen, maar de begroting zal tenminste eens in evenwicht zijn.”
Alweer een schromelijke vergissing van mijnentwege.
Ecorealisme
Maar De Wever & co hebben zich intussen alweer handig weggemanoeuvreerd van dat niet meer zo gunstige programmapunt. Ze hebben een nieuw gat in de markt gevonden: klimaatnegationisme (N-VA verkiest de term “ecorealisme”). Ze vertellen de mensen dat het allemaal niet zo erg is, dat de aarde weliswaar opwarmt, maar dat het zeker niet nodig is om drastische maatregelen te nemen. Dat we het allemaal wel zullen kunnen oplossen, zoals we in het verleden ook altijd gedaan hebben.
Geloven ze dat zelf? Nee, natuurlijk niet. Jean-Marie Dedecker misschien, maar Bart De Wever is slimmer dan dat. Ik kan me niet voorstellen dat hij als historicus niet beseft dat er twee belangrijke gaten in zijn redenering zitten:
Het is niet omdat we in het verleden alle problemen te boven zijn gekomen, dat dat in de toekomst automatisch ook zo zal zijn. De dinosaurussen zijn ook alle problemen te boven gekomen, tot er plots een komeet insloeg en ze allemaal stierven. De oorspronkelijke bevolking van Amerika heeft voor alle problemen een oplossing gevonden, tot de blanken aanmeerden en hen massaal uitmoordden.
Het is niet omdat we als mensheid niet ten onder gaan aan een bepaald probleem, dat het geen probleem is. De Tweede Wereldoorlog is uiteindelijk ook geëindigd, maar heeft wel aan 70 tot 85 miljoen mensen het leven gekost. Is zoiets oké voor de N-VA? Moet onze ambitie echt niet verder gaan dan de dingen overleven?
De dinosaurussen zijn ook alle problemen te boven gekomen, tot er plots een komeet insloeg en ze allemaal stierven.
Maar het is nu eenmaal het nieuwe gat in de markt. N-VA profiteert hier van het feit dat alle andere partijen – behalve Vlaams Belang, alweer – toch enige vorm van politieke ethiek vertonen en bijgevolg niet zo ver willen gaan om botweg te zeggen dat het vanzelf wel in orde komt. Ze voelen zich allemaal verplicht om op zijn minst te erkennen dat ze ze begrijpen dat er dringend iets moet gebeuren. Maar heel wat kiezers willen dat natuurlijk helemaal niet horen.
Enter N-VA. U vraagt, wij zeggen wat u wil horen.
Wat ook weer handig meegenomen is, is dat de grootste vijand nu een groep spijbelende tieners zijn. Zij zijn de volgende handige zondebok zonder stemrecht.
Maar zij hebben over vijf jaar toch wél stemrecht, zult u misschien opwerpen. Natuurlijk. Maar tegen die tijd heeft de N-VA al lang weer een ander gat gevonden om in te springen.
Vergis u niet
Dus, beste lezer, wat u ook doet op 26 mei, stem toch alstublieft niet op de N-VA. Het kan goed zijn dat ze allerlei dingen zeggen die steek houden. Dat ze misschien wel programmapunten hebben waar u zich in kunt vinden. Maar vergis u niet – het gaat hun echt niet om die programmapunten. Het gaat enkel om macht. Ze zeggen wat mensen willen horen, doen vervolgens gewoon wat ze willen, en volgende keer zeggen ze gewoon weer wat anders.
Nuts 