Een succesverhaal

Het ligt eigenlijk voor de hand. Het had al veel langer duidelijk moeten zijn. En toch heb ik pas vandaag beseft waar de regering-Jambon met Vlaanderen écht naartoe wil. Ze zegt wel dat ze een voorbeeld wil nemen aan de Noord-Europese landen, maar dat is maar een afleidingsmanoeuvre om de linkse medemens bezig te houden. In werkelijkheid willen Bart De Wever en zijn vrienden Vlaanderen omvormen tot een land naar het voorbeeld van de landen die écht goed bezig zijn in Europa: Griekenland, Italië en het Verenigd Koninkrijk.

In werkelijkheid willen ze Vlaanderen omvormen naar het voorbeeld van de landen die écht goed bezig zijn in Europa: Griekenland, Italië en het Verenigd Koninkrijk.

Het is reeds lang geweten dat De Wever dweept met de staatslieden uit de Grieks-Romeinse periode. En ook de voorkeur van rechtsere partijen voor het Angelsaksisch model is bezwaarlijk een geheim te noemen. En geef hen eens ongelijk: het gaat hier over landen die stuk voor stuk ooit het centrum waren van een groot wereldrijk. Landen met een rijk verleden en diepgewortelde tradities die met trots worden verdergezet, hoe belachelijk ze soms ook mogen zijn. Landen ook die ooit, lang geleden, de meest democratische van Europa genoemd konden worden. En wat is er nu belangrijker dan een roemrijk verleden?

Een verleden geeft je gezag, recht van spreken. Het geeft je bevoorrechte posities in de geschiedenis en in de wereldorde. Het is ook goed voor het toerisme, en dat zorgt dan weer voor jobs, jobs, jobs.

Kortom, we moeten dus een land worden met een verleden. En laat dat nu net zijn waar deze regering zich voor de volle honderd percent voor inzet.

De eerste stap was het aan boord houden van CD&V in de coalitie. Een betere vertegenwoordiging van het verleden is er in de Vlaamse politiek immers niet te vinden.

De volgende stap is het cultuurbeleid. We focussen op het onderhouden van ons erfgoed, investeren zwaar in Vlaamse Meesters – met andere woorden, in kunst die er al is – en bouwen nieuwe musea, waar we de glorie van weleer nóg beter kunnen beleven – net als in Griekenland.

Net als Griekenland beseffen we dat het niet nodig is om ook in het heden een rol van betekenis te spelen. Een verleden is ruimschoots voldoende om een succesvolle natie te zijn.

Aan de hand van deze kunst uit het verleden definiëren we onze Vlaamse identiteit. Door die zorgvuldig te betonneren in een Vlaamse canon vermijden we dat er toch nog vernieuwing zou binnensluipen.

Aan de hand van deze kunst uit het verleden definiëren we onze Vlaamse identiteit. Door die zorgvuldig te betonneren in een Vlaamse canon vermijden we dat er toch nog vernieuwing zou binnensluipen. Om helemaal zeker te zijn, houden we ook vreemdelingen zoveel mogelijk buiten. Zij hebben tenslotte zelf een verleden en hoeven zich niet met dat van ons in te laten.

Investeren in verkeersveiligheid of openbaar vervoer is nergens voor nodig – dat bewijzen Griekenland en Italië, waar de boel toch ook blijft draaien zonder.

Maar ook het klimaatbeleid van deze regering – en de vorige – is ingenieus in elkaar gestoken om onze zuiderse voorbeeldlanden zoveel mogelijk te benaderen. Toeristen houden immers van zon, hitte en stranden. Door zo weinig mogelijk te doen aan de opwarming van de aarde, worden onze zomers steeds zonniger en heter. Als we nog een tijdje dapper blijven aanmodderen, zal de zeespiegel stijgen waardoor onze kustlijn gevoelig langer zal worden. Bovendien zal Brugge overspoeld worden door zeewater en zodoende haar rol als Venetië van het Noorden eindelijk ten volle kunnen vervullen.

Als we nog een tijdje dapper blijven aanmodderen, zal de zeespiegel stijgen waardoor onze kustlijn gevoelig langer zal worden.

Door nauwkeurig te definiëren wat de media wel en niet nog mogen brengen, wordt ook ons medialandschap op Italiaanse leest geschoeid.

Onze staatsschuld is weliswaar nog niet zo groot als die van Griekenland, dat blijft dus nog een werkpuntje, maar vanuit de voormalige federale regering hebben de coalitiepartners alvast erg hun best gedaan om een groot gat achter te laten in de begroting. Door die regering vervolgens te laten vallen en de formatiegesprekken tot in den treure te laten aanslepen, vermijden ze dat bepaalde linkse onverlaten daar nog iets aan zouden kunnen doen.

De Vlaamse onafhankelijkheid wordt een abrupte no-deal Vlexit waar Boris Johnson alleen maar van kan dromen.

Een federale regering is sowieso eerder een middel dan een doel – als het aan Jambon & co ligt, wordt Vlaanderen best zo snel mogelijk onafhankelijk. En dat brengt ons bij de rol van het Verenigd Koninkrijk als voorbeeldland. De Vlaamse onafhankelijkheid wordt een abrupte no-deal Vlexit waar Boris Johnson alleen maar van kan dromen: van artikel 50 en de bijhorende onderhandelingen is geen sprake – dat is voor lidstaten die uit de Unie stappen. Vlaanderen is geen lidstaat en kan dus ook artikel 50 niet inroepen. Direct en zonder pardon uit de Unie dus. Een recept voor ongeëvenaard succes als nieuwe natie.

Ik geef het toe: ik had het zo ingenieus niet kunnen bedenken. Bart De Wever is en blijft een meesterstrateeg.