Schizofrenie?

Joachim Pohlmann, woordvoerder van Bart De Wever, schijnt zich in zijn column in De Morgen te identificeren met koning Hendrik IV van Frankrijk. Een koning die volgens Pohlmann niet geliefd was, maar wel vrede bracht doordat hij religieuze conflicten oploste met pragmatisme, opportunisme en “politiek gekuip”.

Deze manier van werken doet mij erg denken aan ons eigenste België – het land dat de N-VA liefst zo snel mogelijk ziet verdwijnen. Onze staatsstructuren zijn allesbehalve geliefd – iedereen is het erover eens dat ze ingewikkeld en inefficiënt zijn en absurd veel geld kosten. Maar ze zorgen er wel voor dat Vlamingen en Walen, ondanks alle verschillen, nu al bijna twee eeuwen samenleven zonder bloedvergieten. Elk conflict wordt opgelost met één of ander onesthetisch compromis. Het is niet fraai en het is niet populair, maar het werkt wel.

En het is nu net het tegenovergestelde van de werkwijze waar de N-VA haar handelsmerk van maakt. N-VA-politici zijn vaak wel populair, en ze proberen helemaal niet om conflicten te vermijden of mensen te verenigen. Ze zetten Vlamingen op tegen Walen, immigranten en vluchtelingen – mensen die geen stemrecht hebben in Vlaanderen – en tegen moslims in het algemeen – bemerk het contrast met de religieuze tolerantie van Hendrik IV. En zo bouwen ze verder aan hun populariteit bij hun eigen achterban.

N-VA-politici proberen helemaal niet om conflicten te vermijden of mensen te verenigen. Ze zetten Vlamingen op tegen Walen, immigranten en vluchtelingen, en tegen moslims in het algemeen.

Het Belgische compromissysteem van Hendrik-IV-achtige kazakdraaierij willen ze liefst zo snel mogelijk weg. Niet op een verzoenende, verenigende manier, nee, dat mag gerust met de nodige conflicten gepaard gaan. Zelfs Jan Jambon, kandidaat om premier van België te worden, geeft openlijk toe dat hij het geen probleem vindt als het land in kwestie onbestuurbaar wordt.

En dat van die kip in elke pot is bij de N-VA toch ook niet echt gelukt, lijkt mij. De N-VA heeft nu vier jaar kunnen meeregeren in België, en tien jaar in Vlaanderen. Resultaat: 20% van de Belgen leeft in armoede.

Dus, mijnheer Pohlmann, ik weet niet goed wat er gebeurd is. Het kan zijn dat ik het punt van uw column totaal gemist heb. Misschien is er gewoon geen punt. Of misschien is er een foutje geslopen in de laatste debatfiche die het partijhoofdkwartier u heeft toegestuurd? Ik zou toch maar eens checken met uw baas als ik u was. En als het dat niet is, ga dan misschien eens langs bij de dokter. Het kan ook schizofrenie zijn.